Pleide aldri og opna døra for han. Han kom berre inn som om han skulle eie heile huset. Hadde ikkje noko imot det, tvert imot. Var alltid like glad når eg såg den guten komme inn mot meg. Han såg på meg, klemte meg og fekk fram eit hei. Ganske flau og med eit pumpande hjarta fekk eg fram eit hei tilbake. Han stirra på meg med sine katteauge og forklarte at han elska meg. Penaste augorna eg hadde sett. Det fantes verkeleg ingen med vakrare auge. Det skjulte seg ein hemmelegheit bak hans auge, noko han ikkje ville snakka om. Eg kunne eigentleg tenkja meg fram til kva da var for noko. Hadde kjent han så lenge nå at eg klarte nesten og lesa både hjernen og hjarta hans.
Han prøvde alltid og gjøyma sorgen og tårane bak augorna. Dei utruleg vakre augorna hans skulle ikkje få lov til og bæra eit så tungt lass. Såg på han med eit spørsmålsteikn i augo mine, sa ikkje noko, men han svarte meg som om eg hadde spurt han. Er ingenting gale sa han utan og eigentleg tenkja seg om. Noko gale spurte eg? Både eg og du veit at dette ikkje er lett for nokon av oss, du treng ikkje skjula da for meg. Eigentleg visste han at eg fekk det med meg, at eg såg igjennom augorna hans. Vi sat oss ned i sofaen berre for og sjå litt på TV. Tok av han genseren, hadde blitt ein vane det. Ein vane at eg skulle bytta ut genseren eg hadde frå før av og få ein ny ein. Eg pleidde og liggja å lukta på genseren hans om kvelden berre for å sovna.
Lufta opp t-skjorta hans og tok han på magen, kviskra til han eg elska magen hans. Han såg på meg som om han ikkje var heilt einig. Trur du meg ikkje? Sa eg og fortalte at eg meina da, fantes verkeleg ingen med ein betre mage enn han. Førte handa lenger ned, låg den på buksa hans. Kunne kjenne bulken vokste. Låg eit teppe på han, men den fjerna han fort. OK? Kva var det han ville eigentleg tenkte eg mens eg fortsatte ned i boxeren. Drog handa mi nedover kølla hans og smilte. Han lukka augorna, pleidde og gjera da når han slappa av og likte det. Drog ned buksa og boxeren enda meir mens eg runka han. Fort, men fortsatt på ein deileg måte. Eg kunne fortsatt sjå på han at han likte det. Var ikkje så vanskeleg det eigentleg. Låg runga mi ned på hovudet til kølla hans, slikka han sakte.
Eigentleg berre for å terge han. Lenge på same plassen fordi han syns det kilte. Var ikkje det at han ikkje likte det, tvert imot. Kunne både eg og han sjå at han gjorde, men eg klarte fint å terge han uansett. Brukte heile den våte munnen min og førte den nedover kølla hans. Så sakte og deileg. Begynte å bruke tunga samtidig som eg sugde han. Han stønna og begynte å presse kølla opp og ned i munnen på meg. Fekk kølla langt ned i halsen som om det betydde noko. Så herleg og stor kølle hadde eg aldri opplevd å ha i munnen før. Gjekk ikkje lang tid før han faktisk spruta, det rant nedover munnen på meg. Slikket det i meg og smilte til han. Smakte så salt og godt. Var som om eg skulle eta 18 kilo salt, men allikevel herlegt. Nå begynte han å snakka til meg fordi han faktisk var ganske så ferdig.
Eg var eigentleg langt ifrå ferdig, eller hadde jo vore ferdig 1 gong, men holdt på og komma igjen. Han fingra meg med dei mjuke hendene. Sakte, men allikevel utruleg deilegt. Idet han fortsatte med å slikke meg, mens han pressa to fingrar inn i fitta mi. Så utruleg deileg. Kunne ikkje huske nokon annan som hadde gjort det så utruleg bra. At denne guten hadde gjort da før var sikkert og visst, viss ikkje var han faktisk født med talentar. Idet han førte den inn, sakte og utan at det gjorde noko særleg vondt. Eg stønna, høgt og eigentleg ganske så kraftig. Han gjorde det hardare og fortare. Kom igjen, skreik eg og han pulte meg med ein rask bevegelse. Igjen spruta han, men denne gangen i fitta mi. Utruleg deileg.
Nå var vi begge ferdig før andre gong, beste vi nokon gong hadde opplevd. Eg såg på han og smilte. Han gjekk av meg og låg meg ved sidan av meg og berre smilte. Ingen eide eit sånt nydeleg smil. Fantes ikkje eit betre ansiktsutrykk enn dei han kunne gje meg. Elskar deg, sa eg og smilte tilbake. Han holdt rundt meg mens eg låg meg til og sovna. Eg stønna i sovne slik eg alltid pleidde gjera. Fantes ikkje ein betre natt enn denne, så utruleg godt å ha han liggjande ved sidan tå meg. Vakna om morningen og tida hadde gått så altfor fort, eg følte han knapt hadde vore hos meg. Han måtte heim, så mammadalt som han var kunne det ikkje vera nokon annan løysning. Døra smalt igjen bak meg og han kjørte av garde før han hadde kome seg ned trappen… Var alltid like tungt å la han gå.
